Pisma zebrane: Popioły

Baśka bryczka brzostów Cha-cha chwili cicha cicho ciemności coś Cóż cześnik czuł dala długo dnia dokoła domu dopiero drzewa drzwi duszy dzień gdzieś generał głębi głos głosem głowę głowy Grudna izby jakby jałowce jestem kapitan Klacz konia konie Koprzywianki krew Krzyś Książę Gintułt księcia Księżniczka Księżniczka Elżbieta kulig kwiat ledwie łódź Łysicy Mantui miał Michcik miejsca mię mości mógł mówił myśl myśli nagła naokół Nardzewski nią niby niego niż nocy nogi obok oczu oczy oczyma Olbromski olchy owdzie pałac dożów panie patrzał patrząc piersi Piotr podstarości Popioły przecie Rafał Rafałowi ręce ręką rękoma rzekł Rzemień serce siebie siły Słońce słychać słyszał sobą spostrzegł stał szedł śmiech śmiechem śnieg świat tarniny tchu teraz twarz uczuł ujrzał usta waćpan waszmość wciąż Wenecji Werony wiatr widać widział właśnie włosy wnet wolna wówczas wreszcie wśród Wtedy zaczął zgorzałe ziemi znowu Zofka żeby życia