Marsilio da Padova: riformatore politico e religioso del Secolo XIV.Fratelli Salmin, 1882 - 235 pages |
Other editions - View all
Common terms and phrases
accenna affermare Albertino Mussato allora Antenore appo Aristotile Arrigo VII avea Bonifacio VIII capitolo ch'è chè chierici chiesastica città cittadini civium comune Concilio generale contraddizioni Cristo Dante Defensor pacis Dictio dire diritto divino e l'umano dottrina dovea elezione eretici esso fedeli filosofia politica Ghibellini Giovanni Ganduno giudicio Goldast governo Guelfi Guglielmo Ockam humanus legislator Ibid Imperatore l'Impero l'Ockam l'universale leggi legislatore libro Lodovico il Bavaro Mainardino Marsilic Marsilio da Padova medesimo medio evo moderno Monaco mondo civile Mussato padovana Pandettisti Papa Giovanni XXII Papam Papisti Parigi particolare Patavii Petrarca politica di Marsilio politico del secolo potere esecutivo potestà preti principio quod ragione religione ricordare Riezler Riforma sacerdoti scienza scritto politico Scrittura scrive secolo XIV sociale sottomissione della Chiesa sovranità imperiale sovranità popolare spirituale storia storico temporale teologi trovasi umano universale Università Università di Parigi valente Vedi appendice Vescovo zione
Popular passages
Page 55 - In quel gran seggio, a che tu gli occhi tieni, Per la corona che già v'è su posta, Prima che tu a queste nozze ceni, Sederà l'alma, che fia giù augosta, Dell'alto Arrigo, eh' a drizzare Italia Verrà in prima che ella sia disposta. La cieca cupidigia, che v'ammalia, Simili fatti v...
Page 140 - ... civitatis. Hanc autem primam dicimus legislatorem, secundariam vero quasi instrumentalem seu executivam dicimus principantem per auctoritatem huius a legislatore sibi concessam...
Page 138 - Vivere autem ipsum et bene vivere conveniens hominibus est in duplici modo, quoddam temporale sive mundanum, aliud vero eternum sive celeste vocari solitum. Quodque istud secundum vivere, sempiternum scilicet, non potuit philosophorum universitas per demonstracionem convincere, nec fuit de rebus manifestis per se, idcirco de tradicione ipsorum que propter ipsum sint, non fuerunt solliciti.
Page 232 - È il prego mio che al cielo ogni dì getto. Però che senza lui far non si puote Acciar che duri a racconciar le lime Che faccian tonde tue fiaccate rote. Con tal equalità che terze e prime Nel grado suo tassato, fia la dote; Dunque correte insieme, o sparse rime E gite predicando in ogni via Che Italia ride e che giunto è il Messia.
Page 229 - ... ex Alemania abduxerat, hec exquirenda et consiliis eruminanda diligenter proposuit. In iis Italici duo erant, qui Ludovici productioni operas multas dederant, eiusque lateri sese adiunxerant, quorum consiliis potissimum fruebatur: Marsilius de Raymundinis, civis Paduanus plebeius, philosophie gnarus et ore disertus, et Ubertinus de Casali lanuensis, monachus, vir similiter astutus et ingeniosus. Cum his et reliquis sue communionis, ut dictum est, consilio fírmalo, decretum est; populi Romani...
Page 151 - ... posse genérale concilium aut fidelem legislatorem humanum nullumque aliud partiale collegium vel singularem personam, cuiuscumque conditionis existât: XII.
Page 166 - ... sic videlicet, ut omnes mundi provinciae seu communitates notabiles secundum sui legislatoris humani determinationem, sive unici sive pluris, et secundum ipsarum proportionem in quantitate ac qualitate personarum viros eligant fidèles...
Page 227 - Quid prohibet multos hoc nostro tempore papas Concessisse suis fundos et praedia posse? Accipiat sibi quisque libens, provisus ut assit. 9s Nulla fides pietasque viris, qui castra sequuntur.
Page 141 - Politicae cap.VIl.1) legislatorem seu causam legis effectivam primam et propriam esse populum seu civium universitatem, aut eius valentiorem partem per suam electionem seu voluntatem in generali civium congregatione per sermonem expressam, praecipientem seu determinantem aliquid fieri vel omitti circa civiles actus humanos sub poena vel supplicio temporal!
Page 102 - L'uso del diritto romano fu favorito da tutti quei principi che nutrirono idee di dominio universale, non solo perché coerente alle loro mire di assoluto impero, ma anche perché disponeva in favore di essi l'animo del popolo italiano che era sempre trascinato dalla seducente speranza di vedersi restaurato l'antico impero e ripristinata la civiltà romana.