Geschichte der römischen Litteratur bis zum Gesetzgebungswerk des Kaisers Justinian, Volume 8, Part 2, Issue 1Beck, 1911 |
Contents
115 | |
121 | |
129 | |
137 | |
144 | |
152 | |
163 | |
169 | |
175 | |
182 | |
190 | |
196 | |
205 | |
211 | |
213 | |
219 | |
226 | |
235 | |
243 | |
315 | |
325 | |
332 | |
338 | |
339 | |
345 | |
353 | |
360 | |
367 | |
416 | |
422 | |
429 | |
438 | |
444 | |
452 | |
458 | |
464 | |
470 | |
Common terms and phrases
Aemilius Macer Aeneis Agrippa Akad Antonius Asinius Pollio Augustus Ausg Autor Baehrens beiden Berl besonders Brief Buch Bucolica Caesar carm Cassius Severus Catull Ciris Class Commentar controv daher Dichter Dichtung Diss Domitius Marsus ebenda Ecloge Ehwald Elegie Epigramm epist Epoden ersten ex Ponto Fabianus Fleckeis Fragmente Gallus Gedicht Georgica Gesch Geschichte Gramm Grammatiker griech griechischen Handschriften Hermes Heroides Hexameter Horat Horaz Hygin Iason Jahrb Jahre jetzt klass konnte Leipz Litteratur Livius Lygdamus Maecenas Messalla Moretum Oden Ovid Ovidii Paris Pauly-Wissowas Realencycl Plinius Poesie Poet praef Progr Properz quae Quaest quam Quintil quod Revue de philol Rhein Rhetorik Ribbeck Rivista di filol römischen Satire schrieb Schrift Seneca Servius Stelle Sueton Supplementbd Tibull trist Trogus Ueber Ueberlieferung Uebersetzung unserer Varius Verg Vergil Verrius Flaccus Verse vita Vitruv wahrscheinlich Werk Wissensch Wochenschr Worte Zeitschr zwei zweiten καὶ
Popular passages
Page 326 - Cum volet, ilia dies, quae nil nisi corporis huius ius habet, incerti spatium mihi finiat aevi; parte tamen meliore mei super alta perennis astra ferar, nomenque erit indelebile nostrum. Quaque patet domitis Romana potentia terris, ore legar populi, perque omnia saecula fama, si quid habent veri vatum praesagia, vivam.
Page 529 - Für den tragischen Dichter stecken noch die herrlichsten Stoffe darin, doch ragt besonders die Medea vor, aber in ihrer ganzen Geschichte und als Zyklus müßte man sie brauchen.
Page 441 - ... ego contra hoc quoque laboris praemium petam, ut me a conspectu malorum, quae nostra tot per annos vidit aetas, tantisper certe, dum prisca illa tota mente repeto, avertam omnis expers curae, quae scribentis animum etsi non flectere a vero, sollicitum tarnen efficere posset.
Page 536 - Itaque reliquit quadringenta volumina, ex quibus plurima inter manus versantur. Hi duo primum veluti diversas sectas fecerunt : nam Ateius Capito in his, quae ei tradita fuerant, perseverabat, Labeo ingenii qualitate et fiducia doctrinae, qui et ceteris operis sapientiae operam dederat, plurima innovare instituit.
Page 72 - Aeneida combureret; at is facturum se pernegarat; igitur in extrema valetudine assidue scrinia desideravit, crematurus ipse; verum nemine offerente nihil quidem nominatim de ea cavit. ceterum eidem Vario ac simul Tuccae scripta sua sub ea condicione legavit, ne quid ederent, quod non a se editum esset. edidit autem auctore Augusto Varius, sed summatim emendata, ut qui versus etiam...
Page 382 - Maeonio gaudent pede bella referri: deliciis illic quis locus esse potest? grande sonant tragici: tragicos decet ira cothurnos; 375 usibus e mediis soccus habendus erit. liber in adversos hostes stringatur iambus, seu celer, extremum seu trahat ille pedem.
Page 370 - Me dolor et lacrimae merito fecere peritum: Atque utinam posito dicar amore rudis! Quid tibi nunc misero prodest grave dicere carmen, Aut Amphioniae moenia flere lyrae? 1o Plus in amore valet Mimnermi versus Homero: Carmina mansuetus lenia quaerit Amor. I quaeso et tristis istos compone libellos, Et cane, quod quaevis nosse puella velit.
Page 541 - Imperium parentis in tuam potestatem transtulisset, idem Studium meum in eius memoria permanens in te contulit favorem. itaque cum M. Aurelio et P. Minidio et Gn.
Page 233 - Du meine Seele, du mein Herz, Du meine Wonn', o du mein Schmerz, Du meine Welt, in der ich lebe, Mein Himmel du, darein ich schwebe, O du mein Grab, in das hinab Ich ewig meinen Kummer gab! Du bist die Ruh', du bist der Frieden, Du bist der Himmel mir beschieden.
Page 136 - Glücklicher ist sein Lehrgedicht über den Landbau, es hält sich auf einer mittleren Stufe, man kann nichts anderes als Löbliches davon sagen. Die ganze Aeneis ist von Anfang bis zu Ende ein mißlungener Gedanke, das hindert aber nicht daß sie voll einzelner Schönheiten ist, sie zeigt eine Gelehrsamkeit von der der Historiker nie genug lernen kann.