Latinitas and Hellēnismos: The Influence of the Stoic Theory of Style as Shown in the Writings of Dionysius, Quintilian, Pliny the Younger, Tacitus, Fronto, Aulus Gellius, and Sextus Empiricus

Front Cover
University of Wisconsin., 1906 - 271 pages
 

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 240 - FREQUENTS mihi disputatio est cum quodam docto homine et perito, cui nihil aeque in causis agendis, ut brevitas, placet.
Page 245 - Oratio autem, sicut corpus hominis, ea demum pulchra est in qua non eminent venae nee ossa numerantur, sed temperatus ac bonus sanguis implet membra et exsurgit toris ipsosque nervos rubor tegit et decor commendat.
Page 263 - plebisscita " et "privilegia" translaticio nomine "legis" appellaverunt eademque omnia confuso et indistincto voca10 bulo " rogationes " dixerunt. Sallustius quoque, proprietatum in verbis retinentissimus, consuetudini concessit et privilegium, quod de Cn. Pompei reditu ferebatur, " legem
Page 263 - Morbo quidem — inquit — cares, sed verbi vitio non cares. Gaius enim Caesar, [ille perpetuus dictator, Cn. Pompei socer, a quo familia et appellatio Caesarum deinceps propagata est]1 vir ingenii praecellentis, sermonis praeter alios suae aetatis castissimi, in libris quos ad M. Ciceronem de analogia conscripsit 'harenas...
Page 249 - Quam ob rem rari admodum veterum scriptorum in eum laborem studiumque et periculum verba industriosius quaerendi sese commisere. Oratorum post homines natos unus omnium M. Porcius eiusque frequens sectator C.
Page 250 - Ibid., 24, 24. the perfection of Fronto's style is praised by those who have studied under him. In each instance meaning and connotation are so plain that it is perhaps only necessary to quote them. "Nam de elegantia quid dicam? nisi te Latine loqui nos ceteros neque Graece neque Latine".
Page 231 - Verba a vetustate repetita non solum magnos adsertores habent, sed etiam adferunt orationi maiestatem aliquam non sine delectatione : nam et auctoritatem antiquitatis habent et, quia intermissa sunt, gratiam novitati similem parant.
Page 236 - Caelio et praecipue in accusando multa urbanitas, dignusque vir cui et mens melior et vita longior contigisset. Inveni qui Calvum praeferrent omnibus, inveni qui Ciceroni crederent, eum nimia contra se calumnia verum sanguinem perdidisse ; sed est et sancta et gravis oratio et custodita et frequenter vehemens quoque.
Page 210 - Stoic theory which bore the name of eAA^v"^? or Latinitas. The reason why the first virtue gave its name to the theory, is quite evident, for the first virtue in a sense embraces the other five. Speech that is pure and unperverted and in harmony with nature, will be of necessity clear, precise, concise, appropriate, and free from all artificiality. This is essentially the form in which we find it in its first extant enunciation.viz., that of Diogenes the Stoic of Babylon as it is reserved in Diogenes...
Page 221 - It may be well to close the discussion of this topic by referring to Dionysius' account of Plato's failure in his attempt to fuse the two styles. The account is given in the second chapter of the letter to Pompeius. He says in part: "The language of Plato as I have said before, aspires to unite two several styles, the elevated and the plain, (rov re.

Bibliographic information